Het is (nog) niet gebeurt. Een tuin omgetoverd met witte standbeelden van bomen op een wit tapijt. De witte loper bleef uit en moeder natuur maakte er witte natte sneeuw van die je met recht als sneeuw voor de zon zag verdwijnen. Nat ontzettend nat is het tussen de fruitbomen.

De watersproeiers die tussen de bomen staan zijn bijna lachwekkend op dit moment. Ze zijn afgesloten voor een mogelijke vorst. Wat nu nog een lachwekkend iets blijkt te zijn kan over twee maanden wel heel anders zijn. Dan komen de knoppen bijna uit tot bloesem en als de vorst dan zijn gezicht laat zien, dan kunnen de bomen op een constante plas water rekenen uit onze watersproeiers. Om de knoppen te beschermen, zodat ze niet kapot vriezen en er nooit een vrucht zal kunnen ontstaan. De temperatuur blijft door de beregening constant rond de nul graden en dat is precies wat ze kunnen verdragen en beschermen. U begrijpt dat er ‘s nachts geen sproeier of pomp defect mag gaan want dan is er geen constante water toevoer meer. Stress, belletjes links en rechts naar reparateurs en steeds maar rondjes rijden of alles goed gaat. Grote pompen worden bij sloten aangesloten om het gehele gebied om te toveren in watersculptures gemaakt door de natuur zelf.  Het Nederlands Waterschap wordt in de aanloop van deze tijd op de hoogte gebracht om de sloten klaar te hebben voor een goede doorstroming. Dit alles gaat altijd gepaard met een tijd van onrustige en waakzame nachten.

Gellukig hoeft dat nu nog even niet. We rollen ons ‘s nachts lekker op in ons holletje en ‘s ochtends trotseren de mannen in ‘maanpakken’ de frisse wintertemperaturen om te snoeien.